کد مطلب:270714 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:139
اشتیاق علی برای دیدار آنها
كجایند آنان كه دل از زمین بركنده و سر به عرش آسمان سپرده اند، عَلَم دارانِ بیرقِ به جا مانده حبیب خدا و مشعل داران راه سلوك، آنان كه قلبشان قرآن است و سینه شان مخزن اسرار و روحشان در ملكوت اعلی در پرواز و دلشان از یقین سرشار؟!
آنها چنانند كه دل را می ربایند و اشتیاق علی (علیه السلام) را ـ كه عالم مشتاق او است ـ بر می انگیزند. آنان علی (علیه السلام) را در فراق خودشان به آه و ناله وا می دارند. چشمه های شوق می جوشد و چشم های اشك را جاری می كند و دست های نیاز، به گیسوان خیال می پیچد، و حرارت عشق قلب ها را می سوزاند.
شاید، شاید، گوشه چشمی و دست نوازشی، كه بیرزد این تمنّی به جواب «لن ترانی» [1] .
حكمت 277
«لا والذی امسینا منه فی غبر لیلة دهماء تكشر عن یوم اغر ما كان كذا و كذا»
«نه، سوگند به كسی كه به توانایی او، شبی سیاه را كه روزی سپید در پی داشت، به پایان بردیم، كه چنین و چونان خواهد شد».
آنها چنانند كه دل را می ربایند و اشتیاق علی (علیه السلام) را ـ كه عالم مشتاق او است ـ بر می انگیزند. آنان علی (علیه السلام) را در فراق خودشان به آه و ناله وا می دارند. چشمه های شوق می جوشد و چشم های اشك را جاری می كند و دست های نیاز، به گیسوان خیال می پیچد، و حرارت عشق قلب ها را می سوزاند.
شاید، شاید، گوشه چشمی و دست نوازشی، كه بیرزد این تمنّی به جواب «لن ترانی» [1] .
حكمت 277
«لا والذی امسینا منه فی غبر لیلة دهماء تكشر عن یوم اغر ما كان كذا و كذا»
«نه، سوگند به كسی كه به توانایی او، شبی سیاه را كه روزی سپید در پی داشت، به پایان بردیم، كه چنین و چونان خواهد شد».
[1] چه رسي به سينا ارني بگو ومگذر
كه بيرزد اين تمنّي چه تري چه لن تراني.